เคยมั้ย ไม่ว่าผ่านไปกี่ปีก็ไม่ลืมคนๆนึง

เคยมั้ย เพิ่งมารู้ตัวว่าชอบเค้าตอนที่สายไปแล้วตอนที่เราไม่ได้เจอกันอีกแล้ว เป็นเพราะการเวลาที่ทำให้เราต้องจากกัน เหมือนโดนโชคชะตาแกล้ง หลายครั้งที่อยากจะลืม แต่ก็ทำไม่ได้ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นตอนเราอยู่ ม.1 จนตอนนี้เข้ามหาลัยแล้ว ก็ยังคงรักเขาไปเปลี่ยนไปจากเดิม ยังเก็บเรื่องราวและคิดถึงทุกๆครั้งยังคงเฝ้ารอเขาตลอดมา จนตอนนั้นจนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครรู้สึกว่าไม่อยากมีใครเพราะใครก็มาแทนเขาไม่ได้ ยังคงติดตามเฟสเขาซึ่งเราเคยทักไปแต่เขารู้สึกเหมือนไม่ค่อยอยากคุยด้วยมั้งเลยไม่กล้าทักไปอีก ถามคำตอบคำ หรือส่งเป็นสติ้กเกอร์ ยังติดตามเรื่องราวของเขา ก็รู้ว่าตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่มีใคร เหมือนกัน ตอนนี้เขาเป็นตำรวจ ส่วนเราเป็น นักศึกษาพยาบาล  นี่ก็หลายปีมากแล้ว มันไม่ใช่แค่ปี 2ปี มันนานมากๆ แต่ยังรู้สึกว่าหัวใจยังเฝ้ารอเขาทุกๆวัน ยังคงหวังเล็กๆว่าเขาจะคิดถึงเราบ้าง ยังคงคิดถึงรอยยิ้มอันอบอุ่นแววตาที่ดูจริงใจของเขา ยังเก็บเรื่องราวดีๆ ของเขาอยู่เสมอๆ ถึงแม้จะหวนกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว แต่แค่ยังคิดถึงเขา บอกฝันดีเขาผ่านสายลม แค่นี้ก็สุขใจมากแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รอเรา อาจจะลืมเราไปแล้วถ้าเจอกันอีกทีเขาคงจำไม่ได้แล้วมั้ง  ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไงแม้รู้ดีว่าไม่มีวัน ต่อให้เขาแต่งานไป หรือเราอาจจะแต่งงานไป แต่เขาก็ยังคงเป็นความทรงจำดีที่จะเก็บมันไว้ในใจเสมอที่คิดถึงกี่ทีก็ยิ้มได้